" od Úhoště"

STANDARD – WZORZEC

F.C.I.  nr 332 (Nr 332/03.09.199)

POCHODZENIE: była Czechosłowacja

PATRONAT: Słowacja

ZASTOSOWANIE: pies użytkowy

KLASYFIKACJA F.C.I. Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające.

                                       Sekcja 1 - Psy pasterskie (próby pracy wymagane) 

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: w roku 1955, w dawnej Czechosłowacji przeprowadzono eksperymentalne skojarzenie owczarka niemieckiego z wilkiem karpackim. Eksperyment wykazał, że potomstwo  - bez względu na to,  czy kojarzono sukę z wilkiem, czy wilczycę z owczarkiem – posiadało genetyczne cechy warte utrwalenia w dalszej hodowli. W 1965r. eksperyment zakończono – powstał program utworzenia nowej rasy psów, łączącej cechy wilka i psa.  W 1982r. Zarząd Czechosłowackiego Stowarzyszenia Hodowców uznał rasę pod  nazwą: Czechosłowacki Wilczak.                                                                          

WYGLĄD OGÓLNY: Pies o mocnej budowie i prostokątnej sylwetce, wzroście powyżej średniego.

Budową ciała, ruchem, sierścią, umaszczeniem i maską przypomina wilka.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość ciała : Wysokość w kłębie              =  10 : 9 
Długość kufy  : Długość mózgoczaszki        =    1 : 1,5

TEMPERAMENT I CHARAKTER:  pies bardzo żywy i aktywny,  wytrzymały,  posłuszny i szybko reagujący, wszechstronny,  nieustraszony i odważny. Bardzo wierny. Odporny na warunki klimatyczne.

GŁOWA: symetryczna i dobrze umięśniona, oglądana z góry i boku przypomina kształt klina. Wyraźne cechy płci.

MÓZGOCZASZKA:  patrząc od przodu, widać lekko wypukłe czoło, bruzda czołowa niewidoczna, potylica wyraźna (dobrze widoczny guz).

STOP (przełom czołowo-nosowy):  umiarkowany

NOS: owalny, czarny

KUFA:  nie szeroka, sucha, grzbiet nosa prosty.

WARGI: o czarnych krawędziach, dobrze przylegające, nie obwisłe nawet w kącikach

UZĘBIENIE/SZCZĘKI: szczęki mocne i równe (symetryczne) . Zgryz nożycowy lub cęgowy. Zęby,                       a zwłaszcza kły duże i prawidłowo rozmieszczone,  wymagany stan  42 zębów zgodnie ze wzorcem zębowym.

POLICZKI: suche, dostatecznie umięśnione, mało wyraźne.

OCZY: małe, skośne, bursztynowego koloru. Powieki dobrze przylegające.

Uszy: stojące, cienkie i trójkątne, krótkie (nie dłuższe, jak 1/6 wysokości

w kłębie). Zewnętrzna krawędź ucha i zewnętrzny kąt oka znajdują

się na jednej linii. Prostopadła linia z czubka ucha przechodzi wzdłuż całej głowy.  

SZYJA:  sucha, dobrze umięśniona. W spoczynku trzymana  pod kątem nie więcej, jak 40 stopni do poziomu. Musi być na tyle długa, aby pies bez trudu dotykał nosem ziemi.

TUŁÓW:

GÓRNA LINIA: płynnie przechodzi od szyi do grzbietu; lekko opadająca.

KŁĄB: dobrze umięśniony, wyraźny, ale nie powodujący zniekształcenia górnej lini.

GRZBIET: mocny i prosty. 

LĘDŹWIE: krótkie, dobrze umięśnione, niezbyt szerokie, lekko opadające.

ZAD: krótki, dobrze umięśniony, niezbyt szeroki, lekko ścięty.

KLATKA PIERSIOWA: symetryczna i pojemna, dobrze umięśniona w kształcie gruszki, zwężająca się ku mostkowi. Nie sięga łokci ani nie wystaje przed staw barkowy.

LINIA DOLNA I BRZUCH: brzuch podciągnięty i napięty, boki lekko zapadnięte. 

OGON: wysoko osadzony, prosto zwisający. Przy pobudzeniu wzniesiony i sierpowato wygięty                 do góry. 

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE:  proste, mocne, suche, ustawione blisko siebie, z łapami lekko rozstawionymi na zewnątrz.

ŁOPATKI: ustawione dość daleko z przodu tułowia, pod kątem bliskim 65 stopni, dobrze umięśnione.

RAMIONA: dobrze umięśnione, tworzą z łopatkami kąt 120 - 130 stopni.

Łokcie: przylegające, nie wykręcone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz, sprężyste, wyraźnie wykształcone.

PRZEDRAMIONA: długie, suche, proste. Razem ze śródręczem daje 55% wysokości psa w kłębie.

NADGARSTKI: sprężyste i mocne.

ŚRÓDRĘCZA: długie o nachyleniu do podłoża pod kątem minimum 75 stopni. W ruchu sprężyste.

ŁAPY: duże, lekko skierowane na zewnątrz. Palce dosyć długie i wysklepione. Pazury mocne, ciemne. Poduszki dobrze wykształcone, sprężyste, ciemne. 

KOŃCZYNY TYLNIE: mocne, stojące równolegle do siebie. Linia pionowa, poprowadzona od guza kulszowego, przeszłaby przez staw skokowy. Wilcze pazury są nie pożądane i powinny zostać usunięte.

UDA:  dobrze umięśnione, długie, ustawione pod kątem 80 stopni do miednicy. Staw biodrowy mocny, sprężysty.

STAWY KOLANOWE: giętkie i mocne.

PODUDZIA: długie, suche, dobrze umięśnione. Ustawione pod kątem ok. 130 stopni do śródstopia.

STAWY SKOKOWE: mocne i giętkie, suche.

ŚRÓDSTOPIA: długie, suche o ustawieniu prawie pionowym do podłoża.

ŁAPY: wydłużone, palce wysklepione, mocne i ciemne pazury.

RUCH: lekki, harmonijny, przestrzenny kłus, w którym łapy poruszają się jak najniżej nad ziemią. Głowa i szyja niesiona poziomo. W stępie porusza się inochodem. 

SZATA:

SKÓRA: elastyczna i mocna, bez fałd i pigmentu

SIERŚĆ: prosta i zwarta,  Szata zimowa i letnia bardzo się różnią. Zimą szata jest bardzo gęsta ponieważ włos okrywowy podszyty jest gęstym podszerstkiem. Sierść okrywa także brzuch, wew. stronę ud,  jest w uszach i między palcami, a u psów także na mosznie.

UMASZCZENIE: żółtoszare do srebrzystego z charakterystyczną jasną maską. Jaśniejsza sierść na spodniej stronie szyi i piersi. Dopuszczalna maść ciemnoszara z jasną maską.

 

WIELKOŚĆ I WAGA:

Wysokość w kłębie: pies minimum  65cm,

                                    suka minimum 60cm.

Waga: pies minimum  26 kg.,

            suka minimum 20 kg. 

WADY:

Za wadę podaje się każde odstępstwo od w/w wymienionego co powinno skutkować obniżeniem oceny.

Głowa lekka lub zbyt ciężka. Płaskie czoło. Brak dwóch P1 lub dwóch M3 nie ma znaczenia przy ocenie, ale połączone braki tych zębów są wadą. Oczy bardzo ciemne, ciemnobrązowe lub różnej barwy. Grube i nisko lub wysoko osadzone uszy. Szyja nisko trzymana w postawie lub wysoko niesiona podczas ruchu. Nietypowa linia górna. Długi zad. Ogon długi, nisko osadzony lub nieprawidłowo noszony. Zbyt strome lub zbyt głębokie kątowanie frontu.

Miękkie śródręcze. Zbyt strome lub zbyt głębokie kątowanie tyłu. Słabo rozwinięte mięśnie. Słabo zaznaczona maska. Krok krótki lub rozchwiany. 

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Agresja lub wyraźna lękliwość, nieproporcjonalna budowa, nietypowa głowa. Braki w uzębieniu, za wyjątkiem w/w wymienionych. Zły kształt i osadzenie oczu i uszu. Podgardle. Zad mocno  ściśnięty. Nietypowa klatka piersiowa. Źle osadzony i noszony ogon. Złe ustawienie kończyn przednich. Sierść nietypowa np. nastroszona itd., umaszczenie inne niż podano we wzorcu. Nietypowy ruch i słabe ścięgna.

UWAGA: samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.