" od Úhoště"

 

Często zainteresowani kupieniem szczeniaka CZW pytają o to, czy mogą mieć wilczaka mając w domu drugiego psa.  Pytają też o to czy właściwe jest kupienie wielkiego wilczaka, gdy już mają małego psa.

Czechosłowacki Wilczak, to rasa która uwielbia życie w społeczności – zarówno ludzkiej jak i psiej. Samotny wilczak, to zaledwie połowa wilczaka. Nie może z równym sobie komunikować się językiem ciała, tak jak ma w naturze. Właściciel wilczaka-jedynaka nigdy nie zobaczy jak komunikują się ze sobą wilczaki, jak nawzajem okazją sobie uczucia, jak wzajemnie współdziałają i żyją. Ja wiem, możecie argumentować, że z psami widzianymi codziennie np. na spacerach  też może. Ale gdybyście mieli możliwość śledzenia zachowania dwóch lub większej ilości wilczaków, widzielibyście, że jest to nieporównywalne. Ale i życie wilczaka z inną rasą jest dobre.  Dla wilczaka nie ma znaczenia, że pies który z nim mieszka, to mały yorek, ważne, że jest to pies z którym może się po psiemu komunikować. Małego przyjaciela wilczak nie zagryzie, ani krzywdy umyślnie nie zrobi. Ale może się tak stać, że temperamentny wilczak podczas zabawy małego trochę poprzewraca lub przygniecie.  Podsumowując: życie wilczaka z innym psem układa się dobrze.  W obu przypadkach nie musicie mieć obawy, że będą się gryzły.  Już w momencie dorastania, młodszy pies ma zakodowane respektowanie starszego . Często zdarzają się groźne pomruki i warczenia, ale do zatargu rzadko dochodzi.

Jedna jest inny stosunek dorosłego psa do obcych psów.  Są psy z którymi wasz wilczak się zna  i nie ma z nimi problemu.  Ale są też takie psy obce, które wasz wilczak-pies napadnie. Suczka zazwyczaj się zapozna z obcymi psami i jest gotowa do zawarcia przyjaźni.